มีคนหลายคนพูดว่าหลังจากอายุ 25 ปีทุกอย่างจะผ่านไปเร็วเสมอ ส่วนหนึ่งอาจจะเพราะไม่ค่อยมีอะไรให้เฝ้ารอ ไม่มีปิดเทอม ไม่มีเงินปีใหม่ ไม่มีรายได้ตอนตรุษจีน และเมื่อวัยเพิ่มขึ้น ภารกิจก็มากขึ้นตามวัย เวลาจึงเหมือนเดินเร็วขึ้น แต่ละปีผ่านไปเร็วจนเปลี่ยนปฏิทินแทบไม่ทัน แหมเกริ่นได้วัยรุ่นมาก 😅
ปีนี้โคชิจะเข้าโรงเรียนมัธยมปลายแล้ว จะต้องสอบเข้าครั้งแรก ไปโรงเรียนกวดวิชาเป็นปีแรก เป็นปีที่ทั้งต๊ะและซาดาโอะต้องเข้ามาดูแลในหลาย ๆ อย่าง ทั้งเรื่องการแบ่งเวลา การอ่าน การติว ซึ่งนึกย้อนไปตอนที่ต๊ะยังเด็ก เรื่องเรียน เรื่องสอบถือเป็้นเรื่องของต๊ะคนเดียว คนเดียวแบบที่ว่าตอนไปสอบเข้า ม. ปลายที่บ้านยังไม่รู้เลยว่าจะเป็นโรงเรียนไหน เรียนกวดวิชาตอนไหน ที่ไหน เลือกเองทั้งหมด จะเป็นเฉพาะบ้านต๊ะที่เดียวรึเปล่าก็ไม่รู้นะคะ
วกกลับมาที่ญี่ปุ่น การเลือกโรงเรียนกวดวิชา การลงคอร์สอะไร นานแค่ไหน ซาดาโอะเป็นคนตัดสินใจ ตรงนี้้อาจมีเรื่องของเงินมาเกี่ยวข้องด้วยนะคะ เพราะค่าเรียนกวดวิชาที่ญี่ปุ่นดุมาก ดุในระดับที่ค่าเรียนเดือนหนึ่งเอาไปซื้้อกล้องมิเรอเลสรุ่นใหม่ ๆ ได้เลย เด็ก ๆ จึงตัดสินใจเองไม่ได้ พอเริ่มเรียน ครูที่โรงเรียนกวดวิชาจะประสานงานกับผู้ปกครองใกล้ชิดในระดับที่ว่าลูกไปเรียนสาย โรงเรียนก็จะโทรตาม เรื่องโดดเรียนนี่ไม่ต้องพูดถึง เรื่องการเรียนก็ประเมินใกล้ชิด ถ้าลองทำข้อสอบแล้วรู้จุดอ่อน ผู้ปกครองก็แจ้งครูให้เสริมได้ วันที่ไม่มีเรียนก็สามารถไปนั่งเล่นที่โรงเรียนและถามครูนอกรอบได้ โทรหาครูได้ตลอด พอเห็นความตั้งใจความทุ่มเทในการทำงานแล้วจะพูดว่าแพงก็ไม่เชิง เอาใจใส่ชนิดที่เรียกว่าต๊ะเชื่อว่าโคชิรักครูสอนพิเศษได้อย่างเต็มปาก มันมีประกายวิบวับในตาเวลาได้โทรคุยกับครู
ในส่วนของโรงเรียนเอง ครูจะเรียกผู้ปกครองไปคุยเรื่องผลการเรียน ประเมินว่าเด็กจะสอบเข้าโรงเรียนที่ต้องการได้ไหม ครูจะเก็บข้อมูลละเอียดแบบที่ว่าโรงเรียนที่จะไปมีชมรมอะไรบ้าง มีวิ่งมาราธอนรึเปล่า ใส่เครื่องแบบยังไง เดินทางจากบ้านยังไง ครูประจำชั้นรู้หมด เพราะมันไม่ใช่แค่เรื่องเรียน มันมีเรื่องสังคมในโรงเรียนด้วยที่ต้องเอามาคิด อย่างโรงเรียนชายล้วนแบบอยู่ประจำนี่โคชิอยู่ไม่ได้แน่นอน เมื่อเลือกโรงเรียนได้แล้ว ครูจะจัดการเรื่องใบสมัครให้ด้วย 😇 ช่วงนี้ครูจะทำงานหนักกว่าปกติ อยู่โรงเรียนถึงคํ่า ๆ ให้เด็กมาถามการบ้านบ้างอะไรบ้าง เพราะเศรษฐกิจช่วงนี้ไม่ดี บางบ้านอาจส่งลูกไปเรียนพิเศษไม่ได้ ครูก็จะเข้ามาดูแลไม่ให้เด็กเครียดจัด เป็นการทำงานหนักแบบที่ต๊ะไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อน น่าสนใจทีเดียว
กลับมาที่เมนูวันนี้ดีกว่านะคะ บัตเตอร์โรล ขนมปังนุ่ม ๆ หอมเนยชุ่มฉํ่า คิดว่าหลาย ๆ คนก็คงรูัจักกันดี วันนี้เติมความอร่อย หอมมัน ด้วยนมผงแท้ ทำง่าย ส่วนผสมไม่เยอะ การันตีความนุ่ม ความอร่อยเช่นเคยค่ะ ขนมปังสูตรนี้มีวิธีขึ้นรูปหลายแบบนะคะ แต่ต๊ะชอบขึ้นรูปแบบนี้ ดูใช้เวลาสักหน่อย แต่ขนมฟูนุ่มเป็นลายสวยค่ะ ลองทำตามรูปดูนะคะ วันนี้ต๊ะถ่ายรูปไว้เยอะ แต่ถ้าดูแล้วติดยังไงก็ไปดู
คลิปได้ค่ะ ใครที่รักกลิ่นหอมของเนย และชอบขนมปังสไตล์ญี่ปุ่น ต๊ะขอฝากขนมปังสูตรนี้ไว้ไปลองทำในช่วงวันหยุดนี้นะคะ
เอาล่ะค่ะ ตามมาดู
สูตรบัตเตอร์โรล (Butter Rolls) ที่ต๊ธทำกินกับซาดาโอะ และโคชิดีกว่า อร่อยน้า
ส่วนผสม
แป้งขนมปัง 200 กรัม (ต๊ะใช้ Yumechikara
150 กรัม + Haruyokoi 50 กรัม)
น้ำเปล่า 120 มล.
น้ำตาลทราย 20 กรัม
ยีสต์ 3 กรัม
นมผง 8 กรัม
เกลือ 3.6 กรัม
ไข่ไก่ 25 กรัม
เนย 30 กรัม
Egg Wash
ไข่ไก่ + นมสด (1:1)
YouTube: https://www.youtube.com/watch?v=T011LdOGquY&t=339s
วิธีทำ
1. ผสมน้ำ น้ำตาล ยีสต์ ให้เข้ากัน
2. เทแป้ง เกลือ นมผงลงในอ่างผสม ค่อย ๆ
เทส่วนผสมในข้อ 1 ลงไป แล้วตามด้วยเนย
3. ผสม ๆ จนรวบแป้งได้
นวดจนเนียนแล้วเติมเนยลงไป นวดต่อให้เนียน พักแป้งไว้ในที่อุ่นจนขึ้นฟูเป็น 2 เท่า
4. ไล่ลมเบา ๆ
5. แบ่งโดว์เป็น 6 ส่วนเท่า ๆ
กัน ปั้นเป็นก้อนกลม ใช้ผ้าหมาดคลุมแล้วพักไว้ 15 นาที
6.
คลึงแป้งเป็นวงกลมขนาดประมาณ 3 นิ้ว
7. พับแป้งจากด้านข้างแล้วกดเบา
ๆ พับครึ่งแล้วกดปิดให้สนิท
8.
คลึงแป้งเป็นรูปหยดน้ำ ม้วนแป้งจนสุดปลาย กดปิดให้สนิท
พยายามให้รอยต่ออยู่ด้านล่างนะคะ
9.
พักแป้งจนฟูเป็น 2 เท่า ทาหน้าขนมด้วยไข่ผสมนม (1:1)
10.
อุ่นเตาอบที่ 210 C แล้วลดไฟลงเป็น 200 C อบขนม
12-14 นาที
ลองทำกันดูนะคะ
No comments:
Post a Comment