หลังจากไปถังแตกที่ทตโตะริต๊ะก็ห่างหายจากการไปเที่ยวแบบเป็นเรื่องเป็นราวมาพักใหญ่ เพราะไปซุ่มหยอดกระปุกอยู่ กลับมาคราวนี้ขอแนะนำจังหวัดอะโอะโมะริ จังหวัดเล็กๆ ในแง่จำนวนประชากร และความเจริญ นอกจากจะเล็กแล้วว่ากันว่าจังหวัดอะโอะโมะริยังเป็นจังหวัดที่มีรายได้ของประชากรตํ่าที่สุดในญี่ปุน อีกด้วย ถ้าเป็นคนที่รู้จักญี่ปุ่นดีหน่อยก็คงพอจะรุ้กันนะคะว่าอะโอะโมะรินั้นขึ้นชื่อเรื่องแอปเปิ้ลมากๆ  

นอกจากจะมีแอปเปิ้ลลูกใหญ่หวานกรอบแล้ว หุ่นโคมไฟ (เนบุตะ) ของอะโอะโมะริ มีชื่อเสียงโด่งดัง และเป็นสัญลักษณ์อย่างหนึ่งของจังหวัดเลยทีเดียว ทุกวันที่ 2-7 สิงหาคมของทุกปี จังหวัดจะจัดงานเทศกาลหุ่นโคมไฟ (อะโอะโมะริเนบุตะมัตซุริ　ねぶた祭り　) อย่างยิ่งใหญ่ เป็นเทศกาลดึงดูดนักท่องเที่ยวนับล้านจากทุกทิศ ต๊ะมาอะโอะโมะริเป็นรอบที 4 แล้ว ยังไม่เคยมีโอกาสไปเที่ยวเทศกาลนี้สักครั้งเพราะจังหวะไม่ได้ วันนี้จะขอพาเข้าไปเที่ยวพิพิธภัณฑ์หุ่นโคมโฟ (ねぷた村） แทนแล้วกันนะคะ   

พิพิธภัณฑ์ตั้งอยู่ในเมืองฮิโรซากิ ไม่ใกล้ไม่ไกลจากปราสาทฮิโรซากิอันเลื่องชื่อ ทางเข้าหน้าตาเป็นแบบนี้ค่ะ ขนาดของพิพิธภัณฑ์ในญี่ปุ่นส่วนมากจะเล็ก ด้วยข้อจำกัดด้านพื้นที่ ตอนมาใหม่ ๆ แปลกใจและรู้สึกเหมือนไม่คุ้มนิดหน่อย เพราะชินกับขนาดพิพิธภัณฑ์ที่ใหญ่กว่านี้มาก แต่พอได้ลองไปเริ่มคุ้นและชอบ เพราะญี่ปุ่นมีระบบจัดการพิพิธภัณฑ์ได้ดีมาก ๆ ทั้งการใช้แสง สี การดูแลรักษาของที่ใช้ในการจัดแสดง ข้อมูลแผ่นพับต่าง ๆ ทำได้น่าประทับใจมาก ตอนนี้คิดว่าเล็กใหญ่ก็ไม่สำคัญเท่าเนื้อหาด้านใน

ข้างในจะมีหุ่นโคมไฟน้อยใหญ่จัดวางโชว์มากมาย เห็นโครงสร้างเป็นกระดาษ และไม้ไผ่แบบนี้ก็เถอะถ้าเป็นโคมขนาดใหญ่จะต้องใช้คนนับสิบลากกันเลยทีเดียวนะคะ

ภาพคนที่เขียนลงในหุ่นโคมไฟโดยมากจะเป็นภาพนักรบ หรือเรื่องราวในวรรณคดี 

หุ่นโคมไฟรูปสัตว์น่ารักๆ ก็มีให้เห็นเยอะค่ะ แต่แน่นอนว่าจะไม่เห็นในงานเทศกาล เพราะมันคงดูไม่อลังการ แต่ต๊ะก็ชอบนะ 

ไปดูของกินของฝากกันบ้าง นํ้าแอปเปิ้ลของอะโอะโมะรินั้นมีมากมายหลายแบบเชียวค่ะ มีทั้งรสหวาน รสธรรมชาติ รสเข้ม ถ้าเลือกไม่ถูกก็หยิบมาเลยค่ะ สำหรับคนไทยอย่างเราแล้วรสชาติไม่ได้ต่างกันมากมาย คนญี่ปุ่นจะมีลิ้นที่ละเอียดกว่าจากที่พบเห็นมานะคะ

เสร็จจากอะโอะโมะริแล้วขอไปต่อที่อิวาเตะนะคะ รวบรัดไปหน่อย สำหรับอิวาเตะแล้วต๊ะไม่ได้เที่ยวอะไรมาก แค่แวะพักค้างคืนก่อนเดินทางไปเซนไดเท่านั้นเอง คราวนี้ต๊ะมากับพ่อแม่ของซาดาโอะจึงพักที่ค่อนข้างหรูกว่าปกติเยอะอยู่ จริงๆ แล้วโรงแรมนี้สมเด็จพระจักรพรรดิญี่ปุ่นเคยมาเข้าพักเมื่อหลายปีก่อนด้วยซํ้า แต่คงพอจะเดาได้ใช่ไหมคะว่าเราไม่ได้พักห้องเดียวกัน 

ติดกับโรงแรมที่พักมีทะเลค่ะ ถึงแม้จะไม่มีหาด แต่ต๊ะก็ชอบมากๆ นํ้าทะเลใสแจ๋วมองเห็นพื้นทราย และปลาตัวเล็กตัวน้อย มันไม่ถึงขนาดเป็นที่สุดของญี่ปุ่นหรอกค่ะ แต่สำหรับโทโฮคุที่มีแต่ทะเลสีหมองๆ ที่นีมันพิเศษมาก แต่ถ้าสึนามิมารอบนี้ต๊ะจะได้อยู่แถวหน้าสุดนะ 

อาหารของโรงแรมนั้นจัดว่าหรูหรา มีอาหารทะเลสดๆ ให้เลือกชิมกันไม่อั้น แต่ต๊ะไม่ได้ถ่ายรูปมาสักใบ เพราะบรรยากาศมันแบบว่าเป็นทางการสุดๆ และคนที่มาพักก็ไม่มีใครหยิบกล้องขึ้นมาสักคน

เช็คเอาท์แล้วเดินทางเข้าสู่จังหวัดมิยากิกันดีกว่าค่ะ จะพาไปชิมซูชิอร่อยๆ กันดีกว่า ร้านนี้เป็นร้านเล็กๆ ตั้งอยู่ระหว่างทาง รสชาติไม่ได้คาดหวัง แต่พอได้ลองชิมเท่านั้นล่ะ โอขอบอกว่ามันยอดมาก ต๊ะไม่ได้ถ่ายรูป (อีกแล้ว) เพราะไม่ได้คิดว่ามันจะอร่อยกว่าซูชิที่เคยกินที่ตลาดปลาสึกิจิ แถมหน้าตาก็ดีกว่า และแน่นอนว่าราคาก็แพงกว่าด้วย พอคิดว่าน่าจะถ่ายรูป น่าจะแนะนำ อาหารก็แหว่งไปเยอะแล้ว 

ขอถ่ายรูปเมนูมาให้ดูแล้วกันนะคะ แต่ขอยืนยันว่าอาหารมาแบบรูปในเมนูเป๊ะๆ ไข่ปลากลมดิก ปลาดิบลายสวย หั่นสวยมาก 

เมื่อคุณอ่านมาถึงตรงนี้ ก็ขอบอกว่าโพสต์นี้ใกล้จบแล้วค่ะ ไปต่อที่เซนไดกันดีกว่านะคะ ขอปิดท้ายกันด้วยภาพลูกชิ้นปลาน่ารักๆ ที่ตลาดในเมืองเซนไดดีกว่าค่ะ

เส้นทางสำรวจโทโฮคุรอบนี้อาจจะมาเที่ยวตามต๊ะได้ไม่ง่ายเท่าไหร่ แต่ต๊ะก็อยากแนะนำเพราะเห็นว่าตอนนี้คนไทยมาเที่ยวญี่ปุ่นกันเยอะ และบ่อยขึ้น ต๊ะก็อยากจะแนะนำสถานที่ท่องเที่ยวที่อาจจะยังไม่เป็นที่รู้จักกันมากนัก ขอฝากเก็บเอาไว้ในลิสต์สำหรับมาเที่ยวญี่ปุ่นคราวหน้านะคะ